Dat ik Hashimoto heb, weet ik al 3 jaar. Dat ik het waarschijnlijk al veel en veel langer heb, weet ik ook. Hashimoto is een auto-immuun aandoening die o.a. zorgt dat langzaam je schildklier opgevreten wordt met alle gevolgen van dien.
Weten en voelen maakt echt een wereld van verschil.
Na 5 maanden, zo goed als constante pyjama lifestyle, omdat mijn immuunsysteem een mega flare-up had, mag ik nu weer genieten van rust in mijn lijf
The struggle was echt.
Maar nu dus bergopwaarts en kijken wat ik wel kan. Doelstellingen kunnen weer gemaakt worden. Mega fijn!
Door bepaalde voeding een zwieper te geven, een orthomoleculair genie in te schakelen, sowieso HULP te vragen (want ook die struggle was real) en eindelijk eens naar een osteopaat heb ik eindelijk weer ruimte. Letterlijk!
Ik zat namelijk vast. In mijn eigen lijf.
En – oja ook de yoga is er bij gekomen, zo fijn, breath in, breath out!!!
RUST PAKKEN. En mijn spirituele IK hervinden, was wel mijn grootste cadeau.
Iets waar ik bijna niet meer in geloofde.
Waarom heb ik dit toch allemaal niet eerder gedaan?! Waar was ik al die jaren?
Anderen helpen zit in mijn bloed, maar mezelf ‘aanpakken’, schoof ik eigenlijk altijd ver vooruit. Daardoor is Hashimoto bij mij uiteindelijk per toeval ontdekt en niet veel eerder.
Terugkijken heeft geen zin …
Maar er is herkenning bij velen als ik dit vertel.
Hashimoto pakt je beet. Vertraagt niet alleen je schildklier, maar spreekt ook een soort vloek uit op je hele gestel. Kennis vergaren kost tijd en met een letterlijk uitgeput lijf en koppie is dit zo makkelijk niet te handelen. Maar dat weet je zelf, pas als je er midden in zit …
Je gaat eerst jaren door op de automatische piloot. De mensen om je heen zien een gezonde man of vrouw die af en toe – en met veel tegenzin – toegeeft echt heel erg moe te zijn.
Ik zag en voelde verandering met de dag. Maar ging altijd door … tot dat ene moment afgelopen april …
